16/2/18

Nicanor Parra, antipoeta

 
      Morreu Nicanor Parra, poeta. Ou, como el decía, "antipoeta".

El hombre imaginario
vive en una mansión imaginaria
rodeada de árboles imaginarios
a la orilla de un río imaginario

De los muros que son imaginarios
penden antiguos cuadros imaginarios
irreparables grietas imaginarias
que representan hechos imaginarios
ocurridos en mundos imaginarios
en lugares y tiempos imaginarios

Todas las tardes imaginarias
sube las escaleras imaginarias
y se asoma al balcón imaginario
a mirar el paisaje imaginario
que consiste en un valle imaginario
circundado de cerros imaginarios

Sombras imaginarias
vienen por el camino imaginario
entonando canciones imaginarias
a la muerte del sol imaginario

Y en las noches de luna imaginaria
sueña con la mujer imaginaria
que le brindó su amor imaginario
vuelve a sentir ese mismo dolor
ese mismo placer imaginario
y vuelve a palpitar
el corazón del hombre imaginario.
   

     Nado nunha aldea de Chile en 1914, chegou a cumprir 103 anos. Unha longa vida para o neno que naceu nunha familia de artistas adicados á recuperación da arte popular (tamén a música é unha das grandes artes), unha vida bohemia, as veces afondada na pobreza.
     Dende neno escribiu versos, influído por Shakespeare e o seu príncipe Hamlet, mais tamén polo Modernismo vixente nesa parte do mundo. De certo, nesta vida tan longa atopamos toda a literatura do século XX que estudamos no instituto: Modernismo, Vangardas, 27...
     Para asegurarse un futuro, fíxose profesor, xa que estudara Matemáticas e Física na universidade. 
     Pronto comezou a deixarse seducir polas vangardas, especialmente polo Dadaísmo (a palabra é a base do xogo no que devén a poesía)

     O seu primeiro libro de poemas, Cancionero sin nombre, foi publicado en 1937, con clarísima influencia de Federico García Lorca.
     Estudou en Estados Unidos un curso de posgrado e tamén fixo estadías en Oxford onde ficaría case catro anos, alí casou e comezou a indagar na psicoanálise.
     En 1954 publica Poemas e antipoemas, en versos libres.

     En Versos de salón define a súa poética en "La montaña rusa": (tede en conta que todos os versos comezan con maiúscula)
 
         
     
     
     En 1963, deixou estas palabras en Manifiesto:
         
          "Para nuestros mayores
          La poesía fue un objeto de lujo
          Pero para nosotros
          Es un artículo de primera necesidad:
          No podemos vivir sin poesía."
   
     Despois de 1973, coa dictadura de Pinochet en Chile, a figura de Nicanor Parra quedou afastada da primera liña por mor da súa ideoloxía. Coa volta da democracia foi recoñecido o seu nome en todas partes e chegaron os premios nacionais e internacionais, mesmo foi un candidato eterno ao Premio Nobel de Literatura...

     No final do século XX e no comezo do XXI deixou mostra da súa irreverencia e da súa orixinalidade colaborando con Joan Brossa nunha exposición de poesía visual memorable, estivo máis dedicado á arte total, mestura de artes plásticas e de poesía.
   
       Déixovos como colofón un antipoema de 2006 (de Discursos de sobremesa):
 
          "XVII
          RESUMEN DE LA MATERIA TRATADA HASTA AQUÍ
   
         Cervantes
         un principiante que promete mucho
         Shakespeare
         un jovencito que dará que hablar."




   

   

5/2/18

El árbol de las mentiras, de Frances Hardinge

  
procedencia: The Guardian


 Frances Hardinge é unha novelista inglesa que se deu a coñecer con Fly by Night. De nena viviu nunha casa enorme, vella e solitaria, aillada no cumio dun outeiro onde a paisaxe e os oubeos que trae o vento inspiraron as súas primeiras historias.


     Con El árbol de las mentiras crea unha historia de misterio e de medo (só un pouco) na que a protagonista, Faith, intenta descubrir a verdade que envolve a morte do seu pai. El foi un naturalista que apareceu morto en extrañas circuntancias... A xente da aldea di que foi un suicidio.

     O máis raro deste libro é que hai unha árbore que se alimenta de mentiras, as que a xente lle susurra, e da como froitos os secretos ocultos que non sempre poden ser revelados... De aí o título tan extraño. É a árbore favorita do seu pai, a que coñece todos os seus secretos e, probablemente, o que está agachado detrás da súa morte...

Procedencia: Editorial Bambú
     Inclúe unha cita ao principio (a edición é en castelán, con tradución de R. Vilagrassa) moi interesante:
"A mi padre, por la sabiduría silenciosa y por la integridad, y por haberme respetado como adulta desde mucho antes de que lo fuera."

     A edición desta novela inclúe ilustracións feitas por Chris Riddell, escritor e humorista gráfico que colabora no The Observer e nas novelas de Neil Gaiman (El libro del cementerio...). Desde último falaremos noutro post xa que o está proposto no Club de Lectura de 2º de ESO.

Procedencia: thebookpeople.co.uk

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...