Libros de medo para pasalo de marabilla

Teño as cibermeigas en contra. Sospeito que por algunha razón este post non lles gustaba e fixeron todo o que puideron e máis para darme a lata: ralentizáronme o navegador, fixeron desaparecer as imaxes que tiña escollidas e listas para pegar nos aneis de anobii e logo bloqueáronme o ordenador e mandáronme a paseo todo o traballo. Total, que argallar este moi humilde post levoume unha pila de tempo. Así e todo, mal que ben remateino, fun a Picture Trail, que é un sitio "meigas free", e encargueille a presentación que tendes a continuación. Non quería que marcharades de fin de semana longo sen ensinarvos unha mostra dalgúns dos libros de medo que temos na biblioteca. Insisto en que son só unha mostra. Para máis títulos consultade o noso catálogo desde este mesmo blogue.

Déixaos entrar

Pasa pola biblioteca, selecciona un bo libro de terror e misterio e deixa que vampiros, zombies, homes lobos, pantasmas e demais fauna amena e terrofíca se colen na túa casa aproveitando que chega a celebración que noutras latitudes chaman o Halloween, e que por aquí andamos recuperando a trancas e barrancas baixo o nome do Samaín. En 1º D non quixemos perder o tempo (somos xente laboriosa e cando toca ler gústanos empezar canto antes) e seleccionamos este libro do escritor Neil Gaiman, autor de Coraline. Lemos en Internet boa parte do capítulo I e encantounos. Cópiovos a continuación a ficha do libro que aparece na páxina da editorial Roca ( logo de pasala polos inestimables servicios de opentrad) para que vos fagades unha idea do seu argumento. Observade que tamén vos deixo ao final do post un link ao primeiro capítulo. Por certo, "El Libro del cementerio" está en camiño da nosa biblioteca, pero de momento non chegou.

Escoitade esta tráxica historia: unha familia que dorme, un asasino sen compaixón e unha criatura aventureira, un orfo que escapa da morte. Ou non?
O pequeno escapa do perigo e consegue gatear até o máis alto do outeiro. Detrás do valo que se atopa, existe un lugar escuro e tranquilo, un cemiterio cheo dunha vida especial.
O neno é recibido alí onde os mortos non dormen e todos os que alí habitan deciden brindarlle a súa protección, porque fóra, tras o valo que separa á cidade das súas pantasmas, o asasino vil espera pacientemente.
O neno sen pais, sen lugar no mundo, sen nome, será acollido polos espíritos amables, que fan un pacto para protexelo. Chamarano Ninguén, porque non se parece a ninguén máis que a si mesmo. Será Nad para os seus ?pais?, Nad para os seus compañeiros de xogos, nenos que nunca máis crecerán, Nad para o seu mentor. E Ninguén para o home que o busca para matalo.

Primeiro capítulo de "El libro del cementerio"
Tráiler do libro

A foto collina da páxina da editorial Roca

Premios Nobel en español

En bibliocabe, blogue de recoñecido prestixio na esfera dos biblioblogues, elaboraron este póster dixital, tamén chamado glosgter, coas imaxes e nomes de todos os escritores e escritoras que empregaron o español nas súas obras e tiveron a sorte de gañar o Premio Nobel de Literatura. Podemos aplicar á nómina dos premiados o dito aquel que reza "non son (indiscutiblemente bos) todos os que están nin están todos os que son". O paso do tempo arrumbou a algúns dos que aquí aparecen a un merecido olvido. Outros, en cambio, seguen tan frescos e válidos como o primeiro día.

Un libro para disfrutar da poesía de Miguel Hernández

Incorpórase ao noso catálogo este precioso libriño de poemas escritos por Miguel Hernández. Como podedes comprobar pola imaxe que inclúo neste post, o libro ten forma de carta, con selo e mata selos incluídos e vén ilustrado con mimo por Miguel Tanco. No blogue pizca de papel podedes ver algúns dos debuxos que acompañan aos poemas e unha reseña máis completa desta obriña que vos recomendo de todo corazón.

"Matar un ruiseñor" cumpre cincuenta anos

Agora que temos o patio alfombrado de follas é un bo momento para seleccionar unhas cantas lecturas que nos axuden a transitar polo que queda de outono. Na biblioteca temos feixes e feixes de libros deste tipo: reconstituíntes, estimulantes, libros que nos veñen que nin pintados para estas datas, libros que sentan tan ben como un caldiño quente nun día de frío. Pero mirade vós por onde, o que quero recomendarvos hoxe non está nos nosos estantes (si, en cambio, nos da biblioteca municipal Rialeda). Trátase da novela titulada "Matar un ruiseñor" , escrita pola norteamericana Harper Lee e publicada no que para vós será algo así como o ano da pera, alá polo 1960. Por certo que a xente maior como min lembrarase dunha conmovedora película do mesmo título que se estreou dous anos despois e na que o mítico Gregory Peck representaba o papel do avogado Atticus Finch, pai da intrépida Scout, e personaxe do que podemos dicir que o ten todo: é guapo, honrado, valente e, por se isto fóra pouco, o mellor pai que vos poidades imaxinar. Para máis detalles do argumento desta historia que combina a intriga coa defensa da tolerancia e a xusticia, cédolle a palabra a El Templo de las Mil Puertas :

Matar un ruiseñor nos presenta una protagonista muy joven pero inteligente, Scout Finch, que vive en un pueblo imaginario del Alabama de la Gran Depresión. Es un momento histórico en el que los negros empiezan a alzar la voz, mientras que los blancos, aterrorizados por la posibilidad de revancha, estrechan más el cerco del racismo. La pólvora está echada y sólo falta encender la chispa. Scout no vive ajena a estos acontecimientos, pero tiene problemas mucho más serios que atender: con su hermano Jem y su nuevo amigo Drill, se propone averiguar qué sucede en la siniestra casa de “Boo” Radley, toda una aventura para el hastío del verano. El hecho de que los adultos se nieguen a hablar de él sólo aumenta la curiosidad de los tres niños, que se las ingenian para conseguir que el solitario vecino salga de su casa para poder verle. Para colmo, el misterioso “Boo” les deja regalos en el hueco de un árbol del jardín. ¿Quién es él exactamente, y por qué sólo sale por las noches?

E para rematar, unhas declaracións de Charles J. Shields, o biográfo de Harper Lee aparecidas hai pouco en Babelia a propósito das razóns do prolongado éxito de "Matar a un ruiseñor" (ten vendido máis de trinta millóns de exemplares):

"Creo que hay tres razones por las que la gente vuelve una y otra vez a Matar un ruiseñor" . "Primero, porque es una buena historia y siempre habrá sitio en nuestras estanterías para las buenas historias. Segundo, porque el libro trata un tema esencial en todas partes: el desafío de vivir en paz con gente que es diferente. Y tercero, porque esta novela comparte algo con muchas otras grandes creaciones literarias: te pregunta. ¿Qué harías? ¿Defenderías lo que crees justo como Atticus aunque te enfrentes a las críticas e incluso al odio?"

Buenafuente recomenda "Sin noticias de Gurb". Eu tamén

Lin este libro por primeira vez hai xa moitos, moitos anos e, que eu recorde, só me rin tanto vendo "La vida de Brian" dos Monty Python, ou os sketches de Mofa e Befa. Polo que se ve, a Buenafuente, autoridade indiscutible no campo do humor, pasoulle algo parecido. Leamos o que dicía recentemente en Babelia este xenial humorista:

el libro que puedo leer veinte veces seguidas y continuar riendo es Sin Noticias de Gurb, de Eduardo Mendoza. Redondísimo. No sé cuántos habré regalado.

O protagonista deste libro é un extraterrestre incorpóreo, simpático e burlón que recorre Barcelona na busca do seu compañeiro Gurb. Prestade atención a cómo se presenta a si mesmo nunca carta que escrebe a unha veciña da que está namorado:

19.45 “Mi adorable vecina: Soy joven y de aspecto agraciado; romántico y cariñoso. Tengo una buena posición económica y soy muy serio para las cosas serias (pero me gusta divertirme). Me encanta (además de los churros) viajar en metro, lustrarme los zapatos, mirar escaparates, escupir lejos y las chicas. Aborrezco la verdura en todas sus manifestaciones, lavarme los dientes, escribir postales y oír la radio. Creo que podría ser un buen marido (llegado el caso) y un buen padre (tengo mucha paciencia con los niños). ¿Te gustaría conocerme mejor? Te espero a las 9.30. Habrá comida (gratuita) y bebidas. Hablaremos de lo que te he dicho y de otros asuntillos, ji ji. R.S.V.P. Estoy por tus huesos.” 19.55 Releo lo escrito. Rompo la carta.

A imaxe é da súper librería amazon.com

Pregúntalle á biblioteca

Hónranos presentar neste blogue un vídeo escrito, producido e dirixido por Rachel Harrington, que mostra a biblioteca como un refuxio, un espacio ao que acoden aquelas persoas co corazón roto, ou polo menos magullado. Gañou unha mención de honor no concurso Library Advocacy Day que convoca a Asociación Americana de Bibliotecas. Teño que dicir que os dous vídeos que quedaron no primeiro e segundo lugar non son nin de lonxe tan conmovedores e tenros como este. Podedes xulgar pos vós mesm@s premendo no primeiro link deste parágrafo.

Contemplando este vídeo lembreime dunha cita do escritor Arturo Pérez Reverte aparecida xa hai moitos anos na revista Leer a propósito do carácter case terapéutico da lectura e, como penso que vén que nin pintada para este vídeo, aquí vola deixo :

Creo que fue Stendhal quien afirmó: “no hay desgracia en el mundo, por grande que sea, que un libro no ayude a soportar”. Y es cierto. En los peores momentos de mi vida, cuando afuera rugía la tempestad y era tan brutal la realidad que evadirse resultaba imprescindible para sobrevivir, recogerme media hora en un rincón a la luz de una vela para pasar las páginas de un libro fue, siempre, una puerta abierta a los grandes cazaderos, a las praderas tranquilas y mansas del reposo y del olvido

Questions of the Heart from Rachael Harrington on Vimeo.

O blogue das bibliotecas municipais de Oleiros

Xa o dicía o insigne Julio Camba: "hai anos en que non está un para nada". E algo así me debeu de pasar a min nos últimos doce meses. Resulta que as bibliotecas municipais de Oleiros inauguraron un blogue por todo o alto no mes de abril do ano pasado e eu, que surfeo por Intenet día si día non buscando novidades que sigan alimentado o noso amor polos libros, non me entero ata hai dous días. Chámase bibloleiros e ten un interese inmediato para todos nós, tanto é así que vou poñer un link permanente neste noso humilde blogue nada máis remate de redactar este post. Desde bibloleiros podedes descargar os impresos para solicitar o carné de usuario, participar en divertidas enquisas e estar ao día en canto as actividades (abundantes, por certo) que se celebran nas distintas bibliotecas municipais. Que foi o que máis me gustou a min? Sen ningunha dúbida, o conto "A lúa e a fraga", elaborado polos nenos e nenas da galescola "As Galeras".

Cidadanía europea paso a paso

No momento de redactar este post un grupo de profesoras e alumnas do noso instituto estará aterrando en Giresun, alá na lonxana Turquía. Viaxan para pagarlles unha visita aos compañeiros turcos que participan con elas nun proxecto Comenius titulado "Cidadanía europea paso a paso". Andan tamén implicados nese mesmo proxecto outros dos centros, un en Toulon (Francia) e outro en Nápoles (Italia). Desexámoslle a todas elas unha feliz estancia en terras turcas. E como mostra do seu traballo quédavos aquí o link ao blog 4comenius que manteñen os catro centros e un precioso cómic elaborado por Sara Vázquez.

Open publication - Free publishing - More education

Mario Vargas Llosa, premio Nobel de Literatura 2010

Acaba de saír a noticia: o escritor peruano Mario Vargas Llosa é o gañador do Premio Nobel de Literatura do ano 2010. Consulta o noso catálogo: temos unha morea de libros deste escritor. Unha recomendación se te consideras un lector ou lectora esixente: La fiesta del chivo, quizá a súa mellor obra. Máis nun próximo post.

A noticia no xornal El País.

Entérome por un dos meus blogues de cabeceira, Lecturalia, de que a Fundación Germán Sánchez Ruipérez acaba de estrear un novo proxecto para o fomento da lectura. Chámase Lectura Lab e ten como protagonistas a literatura infantil e xuvenil e as novas tecnoloxías. Dou unha volta polo sitio e enrédome máis do que tiña pensado porque a páxina é completísima: noticias, consellos, recursos dixitais, publicacións... Destaco un "tip" da sección "Consejos", o titulado "Para conseguir que los niños odien la lectura". Botádelle unha ollada e se cadra atopades algún reproche que facernos a pais, nais ou profesor@s. Xa nos diredes.

A imaxe está sacada de Lecturalia.

Ler (en voz alta) e gañar

A Consellería de Educación convoca un concurso de lectura en voz alta que titula "Ler e escoitar". Nel poderán participar os alumnos e alumnas do terceiro ciclo de primaria e primeiro ciclo de ensino secundario. Así que á xente de 1º e 2º de ESO do María Casares con todo o meu respecto lle digo que vaia "facendo gárgaras" (as de mel con limón disque son moi boas para aclarar a voz) e ensaiando cara ao espello porque imos concursar, claro que si. E como me parece que é ben empezar sabendo cales son os criterios que vai ter en conta o xurado para outorgar os premios, permítome copialos a continuación para todos vós. Aquí os tendes:

articulación, fluidez, ritmo, expresividade, volume, dominio da linguaxe verbal, e tamén da linguaxe corporal á hora de ler os textos

Para máis detalle, lede, se vos prace, o texto completo da convocatoria.
A imaxe do cartel procede da páxina das Bibliotecas escolares de Galicia